ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﻣﻐﺮﺏ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻧﻴﺖ 1550 ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﺜﻼ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻰﮔﻴﺮﻡ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﻣﻐﺮﺏ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ، ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﻨﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻮﺩﻩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻐﺮﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 1551 ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺮﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺐ ﺍﻭﻝ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. 1552 ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ، ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﺍ ﺑﻜﻨﺪ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. 1553 ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻴﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﻐﺮﺏ ﻭﻗﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1554 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﻣﺴﺘﺤﺐ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ، ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 1555 ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻏﻴﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ، ﺭﻭﺯﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻣﺜﻼ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻗﻀﺎ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﻧﺬﺭ ﻣﻰﮔﻴﺮﻡ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻣﻰﮔﻴﺮﻡ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1556 ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻤﺪﺍ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻏﻴﺮ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻛﻨﺪ، ﻧﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺭﻭﺯﻩﺍﻯ ﻛﻪ ﻗﺼﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 1557 ﺳﻮﻡ ﺑﻮﺩﻩ،ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1558 ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺁﻳﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻜﺮﺩ،ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ. 1559 ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺖﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻬﻮﺵ ﺁﻳﺪ، ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ. 1560 ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻐﺮﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ،ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1561 ﺍﮔﺮ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖﺷﻮﺩ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻳﺎ ﺑﻌﺪﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻐﺮﺏ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 1562 ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ. 1563 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻴﺘﻰ ﺍﺟﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻭﻟﻰ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻗﻀﺎ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ، ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻴﺖﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖﺷﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪﺍﺯ ﻣﻐﺮﺏ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻰﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﻴﺴﺖ. 1564 ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ، ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻌﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺜﻼ ﻧﺬﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﻤﺪﺍ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺖ ﻧﻜﻨﺪ،ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ، ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ. 1565 ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻔﺎﺭﻩ، ﻋﻤﺪﺍ ﺗﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻇﻬﺮ ﻧﻴﺖ ﻧﻜﻨﺪ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﻠﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻴﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻧﮕﻴﺮﺩ، ﻳﺎ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1566 ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻛﺎﻓﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻗﻀﺎ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ. 1567 ﺍﮔﺮ ﻣﺮﻳﺾ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ. 1568 ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﺧﺮ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖﻳﺎ ﺍﻭﻝ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻛﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ، ﺍﺯ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1569 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﺧﺮ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖﻳﺎ ﺍﻭﻝ ﺭﻣﻀﺎﻥ، ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻗﻀﺎ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻛﻨﺪ. 1570 ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1571 ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺒﻰ ﻛﻪ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻔﺎﺭﻩ، ﺍﮔﺮ ﻗﺼﺪ ﻛﻨﺪ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ، ﻳﺎ ﻣﺮﺩﺩ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ 1572 ﻧﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ: ﺍﻭﻝ: ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻥ. ﺩﻭﻡ: ﺟﻤﺎﻉ. ﺳﻮﻡ:ﺍﺳﺘﻤﻨﺎ، ﻭ ﺍﺳﺘﻤﻨﺎ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ.ﭼﻬﺎﺭﻡ: ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ. ﭘﻨﺠﻢ:ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ. ﺷﺸﻢ: ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ. ﻫﻔﺘﻢ: ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﺮ ﺟﻨﺎﺑﺖ ﻭ ﺣﻴﺾ ﻭ ﻧﻔﺎﺱ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ. ﻫﺸﺘﻢ: ﺍﻣﺎﻟﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺭﻭﺍﻥ.ﻧﻬﻢ: ﻗﻰ ﻛﺮﺩﻥ. ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮﺩ. -1 ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻥ 1573 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﻋﻤﺪﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻳﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﭼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﭼﻴﺰ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺁﺏ، ﭼﻪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺷﻴﺮﻩ ﺩﺭﺧﺖ، ﻭ ﭼﻪ ﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺯﻳﺎﺩ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻮﺍﻙ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻣﺴﻮﺍﻙ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﻛﻪ ﺭﻃﻮﺑﺖﺧﺎﺭﺝ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﻮﺩ. 1574 ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻗﻌﻰ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﺳﺖﺑﻔﻬﻤﺪ ﺻﺒﺢ ﺷﺪﻩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻟﻘﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ. ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﻤﺪﺍ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﻛﻔﺎﺭﻩ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1575 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺳﻬﻮﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻳﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1576 ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺁﻣﭙﻮﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻏﺬﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ، ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻛﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﺁﻣﭙﻮﻟﻰ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺣﺲ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺩﻭﺍ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. 1577 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻻﻯ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻋﻤﺪﺍ ﻓﺮﻭ ﺑﺒﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1578 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺧﻼﻝ ﻛﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻏﺬﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﻻﻯ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺧﻼﻝ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﺩ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. ﺑﻠﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﻭ ﻫﻢ ﻧﺮﻭﺩ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ. 1579 ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻥ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﺮﺷﻰ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ. 1580 ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺧﻼﻁ ﺳﺮ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﺩﻫﺎﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﻀﺎﻯ ﺩﻫﺎﻥ ﺷﻮﺩ، ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﻧﺒﺮﺩ. 1581 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺗﺸﻨﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺘﺮﺳﺪ ﺍﺯ ﺗﺸﻨﮕﻰ ﺑﻤﻴﺮﺩ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﺁﺏ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ، ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ، ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 1582 ﺟﻮﻳﺪﻥ ﻏﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﭽﻪ ﻳﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻭ ﭼﺸﻴﺪﻥ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻧﻤﻰﺭﺳﺪ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺑﺮﺳﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯﺍﻭﻝ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ. 1583 ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺿﻌﻒ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺿﻌﻒ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺳﺖﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮﺩ، ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. -2 ﺟﻤﺎﻉ 1584 ﺟﻤﺎﻉ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺧﺘﻨﻪﮔﺎﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﻰ ﻫﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ. 1585 ﺍﮔﺮ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺧﺘﻨﻪﮔﺎﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﻰ ﻫﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ، ﻭﻟﻰ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﻟﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺘﻨﻪﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1586 ﺍﮔﺮ ﺷﻚ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﺘﻨﻪﮔﺎﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﻟﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪﻩﺍﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺷﻚ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺧﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1587 ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻳﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻉ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺟﻤﺎﻉ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺟﻤﺎﻉ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. -3 ﺍﺳﺘﻤﻨﺎﺀ 1588 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺍﺳﺘﻤﻨﺎ ﻛﻨﺪ، ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥﺁﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1589 ﺍﮔﺮ ﺑﻰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1590 ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ، ﻣﺤﺘﻠﻢ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ. ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1591 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ، ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﺁﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﻨﺪ. 1592 ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻮﻝ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ، ﺍﺳﺘﺒﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻮﻝ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﺒﺮﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﺮﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰﺁﻳﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻏﺴﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺳﺘﺒﺮﺍ ﻛﻨﺪ. 1593 ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ، ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻣﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻏﺴﻞ ﺑﻮﻝ ﻧﻜﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻏﺴﻞ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰﺁﻳﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻏﺴﻞ ﺑﻮﻝ ﻛﻨﺪ. 1594 ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻨﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻜﻨﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﻰ ﺍﺯﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1595 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺼﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻨﻰ ﺑﺎ ﻛﺴﻰ ﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﺷﻮﺧﻰ ﻛﻨﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﺷﻮﺧﻰ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ، ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﻨﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺷﻮﺧﻰ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻜﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. -4 ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ 1596 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ، ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻤﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺪﻫﺪ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻢ، ﻳﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ ﺳﻼﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. 1597 ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻤﻰﺩﺍﻧﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖﻳﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﻧﻘﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻟﻴﻜﻦ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1598 ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩﻩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1599 ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ، ﺭﺍﺳﺖﺑﻮﺩﻩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1600 ﺍﮔﺮ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻋﻤﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﻫﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﺪ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. 1601 ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻧﻪ، ﻋﻤﺪﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﻠﻰ، ﻳﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﻠﻰ، ﻋﻤﺪﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻧﻪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1602 ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺣﺮﻑ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ، ﺑﻌﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻢ، ﻳﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﻳﺸﺐ ﮔﻔﺘﻢ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. -5 ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ 1603 ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ، ﭼﻪ ﻏﺒﺎﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﺣﻼﻝ ﺍﺳﺖ، ﻣﺜﻞ ﺁﺭﺩ، ﻳﺎ ﻏﺒﺎﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ. 1604 ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺎﺩ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺑﺮﺳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1605 ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺩﻭﺩ ﺳﻴﮕﺎﺭ ﻭ ﺗﻨﺒﺎﻛﻮ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺨﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ، ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭ ﺩﻫﺪ. 1606 ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﻳﺎ ﺑﺨﺎﺭ ﻳﺎ ﺩﻭﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﺣﻠﻖ ﺷﻮﺩ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1607 ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻧﻜﻨﺪ، ﻳﺎ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻏﺒﺎﺭ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ، ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ. -6 ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ 1608 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﻋﻤﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1609 ﺍﮔﺮ ﻧﺼﻒ ﺳﺮ ﺭﺍ ﻳﻚ ﺩﻓﻌﻪ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻓﻌﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ،ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1610 ﺍﮔﺮ ﺷﻚ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺭﻓﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﻪ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1611 ﺍﮔﺮ ﺳﺮ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺑﺮﻭﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1612 ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻼﺏ ﻓﺮﻭ ﻧﺒﺮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺁﺑﻬﺎﻯ ﻣﻀﺎﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. 1613 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1614 ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺩﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺳﺮﺵ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺳﺮﺵ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺑﺮﻭﺩ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1615 ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖﻳﺎ ﺁﻥ ﻛﺲ ﺩﺳﺖﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ، ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1616 ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﻏﺴﻞ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﻏﺴﻞ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1617 ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻤﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺴﻞ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺒﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﻭﻗﺖ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻏﺴﻞ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻗﺼﺪ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﻏﺴﻞ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ،ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻧﻴﺖ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻏﺴﻞ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﻢ ﻏﺴﻞ ﻭ ﻫﻢ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ، ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻧﻴﺖ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻏﺴﻞ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1618 ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ، ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. -7 ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﺮ ﺟﻨﺎﺑﺖ ﻭ ﺣﻴﺾ ﻭ ﻧﻔﺎﺱ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ 1619 ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺐ ﻋﻤﺪﺍ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻏﺴﻞ ﻧﻜﻨﺪ، ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻭ ﺗﻴﻤﻢ ﺍﺳﺖ ﻋﻤﺪﺍ ﺗﻴﻤﻢ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. 1620 ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺒﻰ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻏﺴﻞ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﻤﻢ ﻫﻢ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1621 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺒﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﻤﺪﺍ ﻏﺴﻞ ﻧﻜﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﺗﻨﮓ ﺷﻮﺩ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻴﻤﻢ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1622 ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺐ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻏﺴﻞ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﻨﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻣﺜﻼ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﻰﺩﺍﻧﺪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﻨﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻭﺯ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﻀﺎ ﻛﻨﺪ. 1623 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻏﺴﻞ ﻭ ﺗﻴﻤﻢ ﻭﻗﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻨﺐ ﻛﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻴﻤﻢ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻨﺐ ﻛﻨﺪ، ﺑﺎ ﺗﻴﻤﻢ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﻰ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ. 1624 ﺍﮔﺮ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻏﺴﻞ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻨﺐ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻭﻗﺖ ﺗﻨﮓ ﺑﻮﺩﻩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﻴﻤﻢ ﻛﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1625 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ، ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1626 ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺟﻨﺐ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ، ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺴﻞ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ. 1627 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1628 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1629 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﻳﺎ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. 1630 ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺐ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﻮﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﻀﺎ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻭﻡ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺳﻮﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ، ﻭ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1631 ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻭﻝ ﺣﺴﺎﺏ ﻛﺮﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﮔﺮﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ، ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻭﻝ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1632 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﻮﺩ، ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻮﺭﺍ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ. 1633 ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ، ﺍﮔﺮﭼﻪﺑﺪﺍﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1634 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﺪ ﻗﻀﺎﻯ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻫﺮﮔﺎ

نظرات شما عزیزان: